เสียใจด้วยนะ  

แสดงความเสียใจด้วยนะครับ

แด่...วีรบุรุษแห่งบันนังสตา ร.ต.ต.กฤตติกุล บุญลือ
หากคำกล่าวที่ว่า 'ตายในสนามรบ เป็นเกียรติของทหาร' คำนี้คงเหมาะสมกับ  ร.ต.ต.กฤตติกุล  บุญลือ   รอง ผบ.ร้อย ตชด.มว. รพศ.1 บ้านสันติ (ตำรวจพลร่ม ค่ายนเรศวร)  และนี้คือวีรกรรมของเขา
  
  ' สถานการณ์ในพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ยังคงเกิดขึ้นรายวัน โดยเมื่อเวลา 09.02 น. วันที่ 20 มิ.ย. พ.ต.อ.สมเพียร เอกสมญา ผกก. สภ.บันนังสตา จ.ยะลา ได้รับแจ้งจากฐานปฏิบัติการ ตชด.มว.รพศ.1 บ้านสันติ ว่ามีเจ้าหน้าที่ตำรวจพลร่ม ชุดหน่วยรบพิเศษ ค่ายนเรศวร อ.ชะอำ จ.เพชรบุรี ถูกกลุ่มคนร้ายซุ่มยิงและเกิดเหตุปะทะกัน บนถนนสายเขื่อนบางลาง-สันติ 1 หมู่ 2 ต.เขื่อนบางลาง อ.บันนังสตา จึงประสานกำลังเข้าไปสนับสนุน แต่ระหว่างทางเจ้าหน้าที่ต้องพบกับอุปสรรคเนื่องจากคนร้ายได้นำวัตถุต้องสงสัย และโปรยตะปูเรือใบไว้เป็นระยะ

    ทันทีที่เข้าไปถึงเจ้าหน้าที่พบผู้บาดเจ็บนอนกระจายกันอยู่ทั่วบริเวณจึงประสานขอเฮลิคอปเตอร์ จากศูนย์ปฏิบัติการสำนักงานตำรวจแห่งชาติส่วนหน้า จ.ยะลา (ศปก.สน.) เข้ามารับตัวนำส่งโรงพยาบาล ทราบชื่อ พ.ต.ท.กิตติกานต์ กัปปิยะบุตร อายุ 50 ปี ผบ.ร้อย ตชด. มว.รพศ.1 บ้านสันติ ส.ต.ท.คมกริช ทองยา ถูกยิงที่ขาขวากระดูกหัก ตัดเส้นเลือดขาด จ.ส.ต. อนุสรณ์ บุตรพรหม ถูกยิงที่ขาขวา ส.ต.ต.เริงศักดิ์ แก้วเสน่ห์ ถูกยิงที่ขาขวากระดูกหัก เส้นเลือดขาด และ จ.ส.ต.ประสาท โคตรแก้ว ถูกยิงที่แขนและฝ่ามือซ้าย นอกจากนี้ยังพบศพ ร.ต.ต.กฤตติกุล บุญลือ รอง ผบ.ร้อย ตชด.มว. รพศ.1 บ้านสันติ

    สอบสวนเบื้องต้นทราบว่า ก่อนเกิดเหตุขณะที่ พ.ต.ท.กิตติกานต์ พร้อมผู้ใต้บังคับบัญชา นั่งมาในรถปิกอัพ และรถจักรยานยนต์ เพื่อลาดตระเวน เส้นทางตามปกติ มาถึงที่เกิดเหตุมีคนร้ายไม่ต่ำกว่า 7 คน ซุ่มอยู่ริมถนน ซึ่ง เป็นเนินสูง ได้ใช้อาวุธปืนสงครามกราดยิงถล่ม จนเกิดการปะทะกันนานกว่า 20 นาที ก่อนคนร้ายจะล่าถอยไป เบื้องต้นเจ้าหน้าที่เชื่อว่าเป็นฝีมือของนายมะแอ อภิบาลแบ แกนนำขบวนการอาร์เคเค ที่เคลื่อนไหวอยู่ในพื้นที่  

   ประวัติ ร.ต.ต.กฤตติกุล บุญลือ หรือ ผู้หมวดตี้ เป็นบุตรชายคนเดียวของ นายนรินทร์ และนางพิมพ์ลักษณ์ บุญลือ สำเร็จการศึกษาจากโรงเรียนเตรียมทหาร รุ่น 44 และจบจากโรงเรียนนายร้อยตำรวจ รุ่น 60 และถูกส่งตัวลงไปปฏิบัติหน้าที่ในพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ เมื่อวันที่ 1 เม.ย. 51 ทั้งนี้ ร.ต.ต.กฤตติกุล ได้เขียนบทความไว้ในเว็บไซต์ http://polize.diaryis.com/ โดยยึดคติประจำใจว่า “ถึงตัวจะตายก็ช่างมัน มิเคยคำนึงถึงชีวัน เข้าประจันเหล่าร้ายเพื่อประชา...” ทั้งนี้ ช่วงที่ ร.ต.อ.ธรนิศ ศรีสุข หรือผู้กองแคน ถูกกลุ่มแนวร่วมลอบยิงเสียชีวิตไปเมื่อปี 50 ร.ต.ต.กฤตติกุล ที่เคยรบเคียงบ่าเคียงไหล่กันมา ได้พรั่งพรูความในใจออกมา ว่าจะสานต่อความตั้งใจอันแน่วแน่ของรุ่นพี่ในการปกปักรักษาผืนดิน กรวดทรายทุกเม็ดใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้เอาไว้ให้ได้

   อย่างไรก็ตามในวันที่ 20 มิ.ย. ถือว่าเป็นวันคล้ายวันเกิดของ ร.ต.ต.กฤตติกุล บุญลือ ตัวเขาได้เข้าไปแต่งบทกลอนกล่าวขอบคุณมารดาที่ให้กำเนิดในไดอารี่ของตัวเอง ใจความว่า “วันเกิดเจ้า เกือบคล้าย วันตายแม่ เจ็บท้องแท้ เท่าไหร่ แม่ไม่บ่น กว่าจะเกิด กว่าจะคลอด รอดเป็นคน เติบโตจน ป่านนี้ นี่เพราะใคร แม่เจ็บเจียน ขาดใจ ในวันนั้น กลับเป็นวัน ลูกฉลอง กันผ่องใส ได้ชีวิต แล้วก็หลง ระเริงใจ ลืมผู้ให้ ชีวิต อนิจจา” นอกจากนี้ ร.ต.ต.กฤตติกุล ยังกล่าวติดตลกเอาไว้ในทำนองว่า วันเกิดครบ 24 ปี ในครั้งนี้คงไม่ได้ไปฉลองที่ไหน เพราะไม่มีที่ให้ฉลอง ขอแค่ให้รอดชีวิต ได้กลับไปฉลองกับคุณแม่ที่เกิดวันเดียวกัน และคนในครอบครัวก็เพียงพอแล้ว แต่สุดท้าย ร.ต.ต.กฤตติกุล บุญลือ ต้องมาพลีชีพอย่าง กล้าหาญจากการปฏิบัติภารกิจในพื้นที่เสี่ยงดังกล่าว '
    สำหรับผม ไดอารี่ที่หมวดตี้เขียนไว้โดนใจผมหลายตอนครับ แต่มีข้อความที่ประทับใจที่สุด

'จริงอยู่ ว่ามันเป็นหน้าที่ของพวกเรา ที่ต้องมา
แต่ถ้าแค่เพียงคำว่า 'หน้าที่' อย่างเดียว
มันไม่พอหรอก ที่จะเอาชีวิตมาเสี่ยงแบบนี้

ชีวิตตี้เอง ยังมีอะไรไปได้อีกเยอะ
แต่.... 'หัวใจ' นี่แหละ
ที่ทำให้ตี้ และ หลาย ๆ คน เลือกที่จะมาทำงานแบบนี้

อยากให้มองสองภาพ

ภาพแรก ผุ้ชายใส่เสื้อเชิ้ต ผูกไทด์ กางเกงแสล็ค
ผมเป๋มันวาว ขับรถหรู ทำงานเก้าโมงเช้าเลิกงานห้าโมงเย็น
ตอนเย็นกลับบ้าน คืนวันศุกร์ไปเที่ยว ชีวิตโก้หรู
เงินเดือนหลายหมื่น

แต่... ทำงานเพื่อตัวเอง

ภาพสอง ผู้ชายใส่เสื้อเกราะ สะพายปืน ผมกระเซิง หน้ามัน
เงินเดือนหมื่นนิดๆ ทำงานทั้งวัน บ้านอยู่ห่างออกไปอีกพันกว่ากิโล
ตากแดด ตากลม และไม่รู้ว่าวันไหนคือวันศุกร์

แต่... ทำงานเพื่อประเทศชาติ

ถ้าสองคนนี้ยืนคู่กัน
ในความคิดตี้ คนที่สองชนะใจครับ

ไม่ได้ว่าอะไรใคร
และไม่ได้ชมว่าพวกกุต้องดีเลิศ
แค่อยากจะบอกว่า....
ทำอะไรประเทศชาติกันบ้าง
อย่าเห็นแก่ตัวเอง

ผมไม่ได้เก่งที่สุด
ผมไม่ได้เจ๋งเป้ง
ผมก็แค่.... รักประเทศไทย.... '


          โดยไดอารี่ฉบับสุดท้ายที่หมวดตี้เขียนไว้คือวันที่ 20 มิถุนายน 2551 ซึ่งวันนั้นเป็นวันครบรอบวันเกิดปีที่ 24 ของเขา ใช้ชื่อเรื่องว่า 'ครั้งแรก' ซึ่งขึ้นต้นว่า 'ก็มันไม่เคยนิ' และ 'วันนี้อยู่ดูโลกให้โสภิณ พรุ่งนี้ชีวินสิ้น ไม่รู้...วันตาย...' ราวกับจะเป็นลางบอกลากลายๆ ซึ่งในไดอารี่เขาได้มอบบทเพลง 'อิ่มอุ่น' ของ 'ศุ บุญเลี้ยง' ให้กับ 'แม่' ของเขาที่อยู่จังหวัดลพบุรี พร้อมๆ กับคำขอบคุณแม่ (ซึ่งเกิดในวันเดียวกันกับเขา) ที่ทำให้เขาเกิดขึ้นมาลืมตาดูโลก ด้วยข้อความสื่อสารถึงแม่ที่ว่า…

          'แม่จ๋า... วันเกิดลูกไม่ได้ไปฉลองที่ไหนจริงๆ นะแม่ แถวนี้ไม่มีที่ให้ฉลองอะ แค่ลูกรอดกลับมาได้ก็พอใจแระ ...เดี๋ยวรอกลับไปฉลองกับเด็จแม่ที่บ้านเรา เนอะๆ...ไม่ได้กลับไปหาเด็จแม่นานแล้วด้วย คิดถึ้งงง คิดถึงว่าจะไปหาเด็จแม่.... ไปขอตังค์ 55+'  

          'วันเกิดเด็จแม่ เด็จลูกก็ขอให้เด็จแม่แข็งแรงเน้อ...อยู่กะลูกไปนานๆ ให้ถึงวันลูกติดนายพลเลยนะแม่นะ...และก็..ขอให้เด็จแม่มีลูกสะใภ้คนโตสวยๆน่ารักๆ นิสัยดีๆ...(อันนี้ออกแนวหวังผลกะตัวเอง 55+)'  

          พร้อมกันนั้น 'หมวดตี้' ยังแจกเบอร์โทรศัพท์มือถือ เพื่อให้ใครต่อใครส่งSMSไปอวยพรวันเกิด ซึ่งในขณะที่บันทึกเขาจะบอกว่า 'งานเข้าแต่เช้า' เพราะมีเหตุต้องคุมชุดลาดตระเวนดูแลความปลอดภัยให้กับประชาชนในพื้นที่ และในขณะที่เพื่อนๆ ของเขาหลายคนส่ง SMS หรือโพสต์ข้อความลงในไดอารี่ของเขา เพื่ออวยพรวันเกิดให้เขาปลอดภัย มันจะเป็นเวลาเดียวกับที่เขากำลังยิงประทับกับกลุ่มผู้ก่อความไม่สงบอย่างดุเดือด และเมื่อเวลา 11.23 น. เขาก็ถูกยิงจนเสียชีวิต  


ใต้ร่มบรมโพธิสมภาร พระเจ้าอยู่หัวพระราชินีทรงห่วงใย
ลูกเอยหลานเอยล้วนคนไทย มาสร้างฝันวันใหม่ให้ขวานไทยใจหนึ่งเดียว
(ให้ขวานไทยใจหนึ่งเดียว)
ไฟลล์แนบ
 7.JPG (150.98 KB)
2008-6-23 18:07

 1.jpg (69.71 KB)
2008-6-23 18:07

 2.jpg (40.18 KB)
2008-6-23 18:07

 3.jpg (30.98 KB)
2008-6-23 18:07

 4.jpg (41.31 KB)
2008-6-23 18:07

 5.jpg (59.04 KB)
2008-6-23 18:07

 6.jpg (18.67 KB)
2008-6-23 18:07

 8.JPG (113.37 KB)
2008-6-23 18:07

 9.JPG (142.61 KB)
2008-6-23 18:07

 10.JPG (41.3 KB)
2008-6-23 18:07

อ้างอิง ไอเท็ม รายงาน ตอบกลับ TOP