บาร์บี้หัวขาด

พอดีอ่านโลหิตพิฆาตต่อเพลิน ไปเจอเรื่องนึงอะอ่านแล้วน่ากลัวเหมือนกันก็อปมาให้อ่านนะ แปลกเรื่องโลหิตก้อปไม่ได้เรื่องนี้ดันก๊อปได้

เขาบอกว่าเด็กที่มักมีสัมผัสพิเศษ นี่เป็นเรื่องเล่าที่น่ากลัวที่ผมเจอเองกับตา จนตอนนี้ยังจำได้เลย

คืนนึงไปนอนที่บ้านยาย แล้วเห็นตุ๊กตาบาร์บี้ที่ลูกพี่ลูกน้องเอามาเล่นก็เลยคิดสนุก ดึงหัวมันออกมา แล้วเอาไปเผาไฟเอาแป้งมาแต่งให้ดูน่ากลัว ตอนทำแรกๆมีน้องชื่อแชมปือายุ2ขวบกว่าๆ เดินมาดูพอดูแล้วเขาก็บอกว่าเขากลัวแล้วร้องไห้วิ่งหนีไปเลย

ผมก็นั่งแต่งหัวบาร์บี้ต่อกับลูกพี่ลูกน้องอีก2คนเล่นๆกันไป ก็เอาไปเก็บพอตกเย็นเอาขึ้นมาอีกคราวนี้น้องแชมป์เดินมาเห็นพอดีเขาก็บอกว่าเขากลัววิ่งหนีไปหลังบ้าน บอกให้ผู้ใหญ่เอาไปทิ้ง พอพวกน้าๆถามว่ากลัวทำไม

น้องแชมป์บอกว่าหนูเห็น หัวบาร์บี้มันใหญ่มาจนจะล้นบ้าน ให้เอาไปทิ้ง พวกน้าเห็นน้องกลัวจักเลยสั่งให้พวกผมเอาไปทิ้ง แต่เสียใจอย่างผมถ้าจะทำอะไรก็ต้องทำให้ได้ เลยเอาไปเก็บไว้ในกระเป๋าส่วนตัว

คืนนั้นผมต้องนอนที่บ้านคุณยาย พอตอดึกๆผมได้ยินเสียงอะไรตึกๆตักๆตอนแรกคิดว่าแมวพอ ลุกมามองหาอีกทีก็เริ่มกลัวเพราะมันมืดมาก เลยลงไปรีบนอนต่อกับลูกพี่ลูกน้อง ไม่นานพอหันมาอีกทีก็เห็นอะไรกลมๆ ลอยไปลอยมาตรงนอกมุ้ง เลยปลุกพวกคนที่นอนข้างๆมาดูพอหันมาอีกที ไปกลมๆนั่นคือหัวบาร์บี้ที่เละเทะอย่างน่ากลัว มันหันมาและ ลอยออกไปทางหน้าต่าง

ตอนเช้าผมกับลูกพี่ลูกน้องหนีกันกลับบ้านและไม่ไปนอนบช้านคุณยายกันอีกเลยไปก็อยู่แต่ตอนแช้พอจะตกค่ำก็รีบหนีกลับบ้านทันทีเพราะกลัวว่าไอหัวนั่นมันจะลอยกลับมาหาอีกนะซิ